Anamnesis znaczy przypominanie
Anamneza to historia choroby pacjenta. Uwzględnia cały jej profil, od momentu inicjacji doznania do chwili obecnej. W przypadku chorób sfery parietalno-trzewnej będzie to zazwyczaj doznanie bólowe i objawy siostrzane jej, czyli na przykład mrowienie, osłabienie siły mięśniowej, osłabienie czucia skórnego. Anamneza jest procesem ciągłym. Jest pojęciem abstrakcyjnym, ale zawieszona na doświadczeniu klinicznym posiada bardzo dużą istotność terapeutyczną. Anamneza obejmuje całość choroby: czas trwania, dynamikę zmian, okresy remisji itd. Pamięć tkankowa to zdolność tkanek miękkich do zapamiętywania doznań, na przykład bólowych, lub innych które manifestuje dysfunkcja układu nerwowego. Można rozpatrywać ją jedynie na poziomie tkanek miękkich, ale jest to założenie idealizujące, ponieważ ból i objawy towarzyszące dysfunkcjom nie są szczelnie izolowane od sfery psychicznej. Pomiędzy strukturą psychiczną i fizycznością istnieje nieustanny dynamiczny proces komunikacji, ścisłej. Tą pamięć można wyzwolić, a więc doświadczyć w teraźniejszości doznania przeszłego.
Sesja terapeutyczna
Ważne jest aby Pacjent zrozumiał proces leczenia i to od niego w 80% zależy sukces jakim jest powrót organizmu do równowagi.
Sesja terapeutyczna nie jest procesem mechanistycznym, czyli nie obejmuje jedynie zabiegów manualnych np. „nastawiania”. Istotniejsza wydaje się anamneza i pamięć tkankowa. To one definiują swoistość choroby, są rusztowaniem źródłowym, a w trakcie rozwoju linii anamnestycznej dochodzi do nawarstwień nań doznań z kręgu przeciążeniowego lub organicznego. Równie istotne jest posługiwanie się testem kontrolnym, wskaże on nam struktury chore i potwierdzi lub wykluczy proces organiczny lub przeciążeniowy. Efektywność zabiegu nie ogranicza się tylko do ustąpienia objawów, ale także dąży do utrzymania trwałości efektu terapeutycznego poprzez dążenie do odzyskania wewnętrznej równowagi wszystkich układów regulacyjnych organizmu.
Z reguły potrzeba od 2 do 5 sesji terapeutycznych, a czasami nawet więcej zabiegów, wszystko to jest uwarunkowane stanem pacjenta i jego możliwościami samoregeneracji.
W celu przywrócenia i utrzymania efektu terapeutycznego pacjent powinien kontynuować autoterapię.